Dit filmpje stond aan de wieg van MENTOR RAAD.
Op de lerarenopleiding hadden we een korte basistraining om ons op het mentorschap voor te bereiden.
Al doende leerde ik dat het mentorschap ècht een vak apart was.
Tien jaar terug in de tijd. Ik was voor het vierde jaar mentor. Al die jaren hanteerde ik de: “ik doe maar wat”-aanpak:
– Het volgen van mijn intuïtie
– Grappen maken in ongemakkelijke situaties
– Veel gesprekjes voeren. (Gepland en ongepland)
– Improviseren
De “ik doe maar wat” -aanpak bleek succesvol. Mentorleerlingen gaven vaak aan, zich fijn en veilig te voelen in de groep en bij mij.
Ondertussen zag ik dat collega-mentoren die planmatig werkten waarbij ze de leerlingen stuurden op basis van resultaten, een andere band hadden met de mentorklas.
Tijdens een interne training kwam het filmpje van Rita Pierson: “Every kid needs a champion” voorbij. Het filmpje raakte me toen. Het filmpje raakt me nu nòg.
“The value of human connection”. Leerlingen willen gezien en gehoord worden. Zich verbonden voelen.
Zie je! Ik wist ‘t! (dacht ik geheel onbescheiden 😉)
Hier moest ik wat mee…
Om te zien of het MENTOR RAAD-idee kans van slagen had, heb ik onderzoek gedaan naar het aanbod mentortrainingen en mentorhandboeken.
In de trainingen en literatuur kwam veelal dezelfde thema’s tegen:
– Gesprekstechnieken
– Omgaan met ouders
– Hulp bij specifieke problemen
– Het puberbrein
Over het allerbelangrijkste thema: de relatie tussen leerling en mentor vond ik heel weinig. “Vertel wat over jezelf “. Dat was het.
Tijd dus om zelf een mentormethode te ontwikkelen met als basis: the value of human connection. Wanneer je als mentor die basis goed gelegd hebt gaat de rest makkelijker en vanzelf!
MENTOR RAAD is een feit www.mentorraad.nl
Hoogtepunt tijdens trainingen? Het filmpje van Rita Pierson en het groepsgesprek dat daar op volgt…